Το χολαγγειοκαρκίνωμα, διαιρείται σε 3 διαφορετικούς τύπους, ανάλογα με την εντόπιση χωροταξικά και τα χοληφόρα στα οποία αναπτύσσεται:
Τι είναι το Χολαγγειοκαρκίνωμα;
Το χολαγγειοκαρκίνωμα αποτελεί τον δεύτερο πιο συχνό κακοήθη όγκο του ήπατος, φτάνοντας περίπου το 15% των όγκων αυτών. Είναι ένας τύπος καρκίνου που δημιουργείται στα «σωληνάκια» (χοληφόρους πόρους), που μεταφέρουν το κιτρινοπράσινο υγρό που εκκρίνει το ήπαρ, τη χολή, η οποία συντελεί στην πέψη των τροφών. Οι χοληφόροι αυτοί πόροι, μαζί με τους δύο ηπατικούς πόρους -δεξιό και αριστερό- και κοινό χοληδόχο πόρο, συνδέουν το ήπαρ με την χοληδόχο κύστη και το λεπτό έντερο.
Το χολαγγειοκαρκίνωμα είναι επίσης γνωστό ως καρκίνος των χοληφόρων ή του χοληδόχου πόρου και παρουσιάζεται συνήθως σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα άνω των 50 ετών, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Σε πόσους τύπους διαιρείται το Χολαγγειοκαρκίνωμα;
- Ενδοηπατικό Χολαγγειοκαρκίνωμα. Παρουσιάζεται σε τμήματα των χοληφόρων πόρων μέσα στο ήπαρ και μερικές φορές ταξινομείται ως τύπος καρκίνου του ήπατος. Ο τύπος αυτός διακρίνεται σε περιφερικό και κεντρικό χολαγγειοκαρκίνωμα, ανάλογα με την εντόπιση και έχει σχέση η διάκριση αυτή με την θεραπεία και την εξέλιξη της νόσου.
- Χολαγγειοκαρκίνωμα των Πυλών του Ήπατος ή Όγκος Klatskin. Παρουσιάζεται στην περιοχή των πυλών του ήπατος, όπου ενώνονται ο δεξιός και αριστερός ηπατικός πόρος και δημιουργούν τον ιδίως ηπατικό πόρο. Ο όγκος αυτός μπορεί να προσβάλλει ένα , δύο ή και τους τρεις ως άνω ηπατικούς πόρους. Επίσης ο τύπος αυτός καλείται και περιπυλαίο χολαγγειοκαρκίνωμα.
- Περιφερικό Χολαγγειοκαρκίνωμα. Παρουσιάζεται στο τμήμα του χοληδόχου πόρου μετά την συμβολή του κυστικού πόρου, που τότε ονομάζεται κοινός χοληδόχος πόρος (ΚΧΠ), και βρίσκεται πλησιέστερα με το λεπτό έντερο, όπου εκβάλλει ο ΚΧΠ. Ο τύπος αυτός του καρκίνου καλείται επίσης και εξω-ηπατικό χολαγγειοκαρκίνωμα.
Πώς γίνεται η διάγνωση για το Χολαγγειοκαρκίνωμα; Ποια είναι τα κλινικά συμπτώματα;
Η διάγνωση του χολαγγειοκαρκινώματος γίνεται συνήθως, όταν ήδη είναι σε προχωρημένο βαθμό ο όγκος, κάνοντας δύσκολο να επιτευχθεί επιτυχής θεραπεία.
Τα συνήθη κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Κίτρινη χροιά δέρματος και του λευκού τμήματος των ματιών -επιπεφυκότων- που ονομάζεται ίκτερος.
- Έντονη φαγούρα του δέρματος.
- Αποχρωματισμένα -λευκά- κόπρανα.
- Υπερχρωματισμένα -σαν κονιάκ- ούρα.
- Αδυναμία, έλλειψη ευεξίας.
- Πόνος στην κοιλία δεξιά, κυρίως κάτω από τις πλευρές (δεξιό υποχόνδριο).
- Απώλεια σωματικού βάρους σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς προσπάθεια για απώλεια βάρους.
- Πυρετός.
- Νυχτερινές εφιδρώσεις.
Αν κάποιος εμφανίσει κάποια από τα ως άνω συμπτώματα, θα πρέπει να επικοινωνήσει με τον γιατρό του, ώστε να τον παραπέμψει σε ειδικό γιατρό (γαστρεντερολόγο ή χειρουργό ήπατος-χοληφόρων-παγκρέατος), για πάρα πέρα έλεγχο και θεραπεία. Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει, γενική αίματος, βιοχημικές εξετάσεις αίματος -και χολερυθρίνης-, έλεγχο πηκτικότητας, και καρκινικούς δείκτες (CEA, CA19-9). Οι απεικονιστικές εξετάσεις αρχίζουν με υπερηχογράφημα άνω κοιλίας (U/S), ακολουθούν αξονική (CT) ή/και μαγνητική τομογραφία (MRI) και μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRCP).
Σε περίπτωση εμφάνισης του χολαγγειοκαρκινώματος σε μεγάλα χοληφόρα με σημαντική στένωση ή απόφραξη αυτών, πιθανόν να χρειαστεί ενδοσκοπική ανάστροφη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP), με ή χωρίς την τοποθέτηση stent. Με την εξέταση αυτή, ο ενδοσκόπος μπορεί να είναι σε θέσει να λάβει και βιοψία από τον όγκο. Η ιστολογική εξέταση της βιοψίας μπορεί να επηρεάσει την επιλογή της θεραπείας.
Όταν επιβεβαιωθεί η διάγνωση του χολαγγειοκαρκινώματος, θα πρέπει να γίνει σταδιοποίηση της ασθένειας και συνήθως χρειάζονται επιπλέον απεικονιστικές εξετάσεις. Αυτές είναι απαραίτητες για να καθοριστεί το στάδιο του καρκίνου, τόσο για την πρόγνωση, όσο και για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.
Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για το Χολαγγειοκαρκίνωμα;
Η θεραπεία του χολαγγειοκαρκινώματος μπορεί να περιλαμβάνει:
- Χειρουργική Εκτομή.Όπου αυτή είναι εφικτή, είναι η θεραπεία εκλογής με ή χωρίς προηγούμενη χορήγηση χημειοθεραπείας, ανάλογα με τον όγκο. Ο χειρουργός προσπαθεί να αφαιρέσει τον όγκο, με υγιή όρια εκτομής. Για πολύ μικρούς όγκους χοληδόχων πόρων, μπορεί να αφαιρεθεί τμήμα αυτών και να γίνει επανένωση -αναστόμωση- είτε με το περιφερικό τμήμα, είτε με έλικα λεπτού εντέρου. Για προχωρημένο καρκίνο των χοληδόχων πόρων, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθεί επιπλέον ηπατικός ιστός, παγκρεατικός ιστός και λεμφαδένες της περιοχής.
- Μεταμόσχευση Ήπατος. Είναι η χειρουργική εκτομή ολόκληρου του προσβληθέντος με χολαγγειοκαρκίνωμα ήπατος και η αντικατάσταση του με ένα άλλο, είτε ολόκληρο μόσχευμα -πτωματικός δότης-, είτε μέρος ήπατος -ζώντας δότης. Η θεραπεία αυτή είναι μία επιλογή για συγκεκριμένους ασθενείς με εντόπιση του χολαγγειοκαρκινώματος στις πύλες του ήπατος – όγκος Klatskin. Παρόλο που αρκετοί γιατροί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι πραγματική θεραπεία για το χολαγγειοκαρκίνωμα των πυλών του ήπατος, δεν είναι θεραπεία εκλογής και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος υποτροπής του καρκίνου στο μεταμοσχευμένο ήπαρ. Ελάχιστα κέντρα έχουν καταφέρει να έχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα. Σε κάποια κέντρα έχουν γίνει προσπάθειες -λόγω έλλειψης μοσχευμάτων- να χρησιμοποιηθεί το ήπαρ από νεαρούς ασθενείς με αμυλοείδωση, που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση ήπατος λόγω της νόσου τους (Domino Liver Transplantation). Δυστυχώς σε αυτούς τους ασθενείς με χολαγγειοκαρκίνωμα που έλαβαν αμυλοειδωτικό ήπαρ, η εμφάνιση της νευροπάθειας ήταν σχετικά σύντομη (2-8 έτη), και η προσπάθεια αυτή έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί.
- Χημειοθεραπεία.Η Χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί φάρμακα που καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν από την μεταμόσχευση ήπατος, πριν την χειρουργική εκτομή μεγάλου όγκου ή μετά την χειρουργική εκτομή, ως επικουρική θεραπεία. Επίσης σε ασθενείς με προχωρημένο χολαγγειοκαρκίνωμα, μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και να απαλύνει τα συμπτώματα.
- Ακτινοθεραπεία. Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί υψηλής δύναμης ενέργειας ακτινοβολία, από πηγές όπως οι ακτίνες-Χ ή πρωτόνια και μπορεί να προταθεί σε ασθενείς που δεν είναι εφικτή η χειρουργική θεραπεία. Η ακτινοθεραπεία βοηθά στο να καταστρέψει καρκινικά κύτταρα. Αυτή μπορεί να χορηγηθεί με μηχάνημα απευθείας ακτινοβολίας στο σώμα του ασθενούς, ή τοποθετώντας ραδιενεργά στοιχεία μέσα στο σώμα του ασθενούς, πλησίον της περιοχής του όγκου.
- Στοχευμένη φαρμακευτική θεραπεία. Η θεραπεία με στοχευμένα φάρμακα εστιάζει σε ειδικές ανωμαλίες που είναι παρούσες στα καρκινικά κύτταρα. μπλοκάροντας τις ειδικές ανωμαλίες των καρκινικών κυττάρων, μπορούν να προκαλέσουν θάνατο αυτών. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να επιβραδύνουν σημαντικά την εξέλιξη της νόσου και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής σε ασθενείς με προχωρημένο χολαγγειοκαρκίνωμα.
- Ανοσοθεραπεία. Τα ανοσοθεραπευτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος του ασθενούς, προκειμένου να προσβάλλει τα καρκινικά κύτταρα. Η ανοσοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως και η στοχευμένη φαρμακευτική θεραπεία, σε ασθενείς με προχωρημένο χολαγγειοκαρκίνωμα, ή σε ασθενείς που πρόκειται να χειρουργηθούν, προκειμένου να περιοριστεί ο καρκίνος πριν το χειρουργείο.
- Χημειοεμβολισμός (TACE). Γίνεται εκλεκτικός καθετηριασμός της αρτηρίας που τροφοδοτεί με αρτηριακό αίμα τον όγκο και στην συνέχεια γίνεται έγχυση μικροσκοπικών σφαιριδίων υάλου εμπλουτισμένων με χημειοθεραπευτικά φάρμακα.
- Καταστροφή καρκινικών κυττάρων με θερμότητα. Η χρήση μεθόδων καταστροφής ιστών, με σκοπό να ‘σκοτώσουν’ τα καρκινικά κύτταρα, με υψηλή θερμοκρασία, μπορεί να συστηθούν σε περιπτώσεις που δεν μπορούν οι ασθενείς να υποβληθούν σε χειρουργική θεραπεία. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε υποτροπή του χολαγγειοκαρκινώματος, μάλιστα όταν οι εστίες υποτροπής είναι σχετικά μικρές. Αυτές οι μέθοδοι περιλαμβάνουν χρήση υψίσυχνων ραδιοκυμάτων (RF-Ablation) ή μικροκυμάτων (MW-Ablation). Εναλλακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν 2 ή περισσότερες βελόνες στον όγκο με μία μικρή ή μεγαλύτερη τομή στο κοιλιακό τοίχωμα, στις οποίες διοχετεύεται συνεχές ρεύμα υψηλής έντασης , πολύ μικρής χρονικής διάρκειας, με ταχύτατη επανάληψη για μερικά λεπτά, δημιουργώντας ηλεκτρικά πεδία που δημιουργούν πόρους (τρύπες) στη μεμβράνη των καρκινικών κυττάρων, με αποτέλεσμα την καταστροφή αυτών. Η τεχνική αυτή ονομάζεται IRE ή Nano-knife.
- Παροχέτευση Χολής. Αυτή είναι μία μέθοδος που επαναφέρει την ροή της χολής προς το έντερο, σε περίπτωση απόφραξης κύριων χοληφόρων πόρων. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει ενδοσκοπικής ή διαδερμικής διηπατικής τοποθέτησης ενός λεπτού σωλήνα στον αποφραγμένο πόρο, προκειμένου να αποκατασταθεί η ροή της χολής. Μία άλλη στρατηγική είναι η χειρουργική παράκαμψη του όγκου. Η αποκατάσταση της ροής της χολής βοηθά στην υποχώρηση ή και εξαφάνιση των σημείων και συμπτωμάτων από το χολαγγειοκαρκίνωμα και δυνατότητα σίτισης του ασθενούς. Είναι μία παρηγορητική συνήθως θεραπεία για ασθενείς με προχωρημένο χολαγγειοκαρκίνωμα.
Επειδή το χολαγγειοκαρκίνωμα διαγνωστικά και θεραπευτικά είναι ένας πολύ δύσκολος τύπος καρκίνου, θα πρέπει ο γιατρός που θα το αντιμετωπίσει να έχει ικανή γνώση και εμπειρία θεραπείας του καρκίνου αυτού.
Χρόνια Εμπειρίας
35
Επιτυχημένες Επεμβάσεις
20000
- Διευθυντής Γενικής Χειρουργικής και Μεταμοσχεύσεων κυρίως στο Queen Elizabeth Hospital Princess Diana Birmingham Children Hospital UK
- Επιστημονική Κατάρτιση
- Υπεύθυνη Προσέγγιση
- Πολυετής Εμπειρία
- Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Μοντέλα
- Απόλυτη Επιτυχία Επεμβάσεων
- Εξειδίκευση Στα Πιο Δύσκολα Περιστατικά