Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται κατά τη σύσπαση της χοληδόχου κύστης, οδηγώντας σε απόφραξη του κυστικού πόρου. Εάν η απόφραξη επιμένει, ο ασθενής μπορεί να αντιμετωπίσει οξεία φλεγμονή και μόλυνση της χοληδόχου κύστης, με συνεχή πόνο και πυρετό, που ονομάζεται οξεία χολοκυστίτιδα.
Τι είναι η Χολολιθίαση;
Η χολολιθίαση είναι η δημιουργία λίθων -γνωστών ως χολόλιθων– στη χοληδόχο κύστη και αποτελεί τη συχνότερη πάθηση που επηρεάζει τη χοληδόχο κύστη. Οι χολόλιθοι δημιουργούνται όταν τα επίπεδα ορισμένων ουσιών που συνθέτουν τη χολή αυξάνονται υπερβολικά και περιλαμβάνουν χοληστερόλη, μικρές ποσότητες βλέννας, χολερυθρινικό ασβέστιο και πρωτεΐνες.
Συμπτώματα που Εμφανίζει η Χολολιθίαση
Οι περισσότεροι ασθενείς με χολόλιθους συνήθως δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και έτσι διαλάθουν της διάγνωσης για πολλά χρόνια. Παρόλα αυτά, μερικοί ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν δυσπεπτικά ενοχλήματα, κυρίως μετά από μεγάλο, λιπαρό γεύμα ή να αισθανθούν έντονο πόνο στην περιοχή του επιγαστρίου ή του δεξιού άνω τεταρτημορίου της κοιλιάς, καθώς επίσης μερικές φορές μεταξύ των ωμοπλατών, εξαιτίας προσωρινής απόφραξης του κυστικού πόρου από τους λίθους.
Παράγοντες Κινδύνου για τη Χολολιθίαση
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο παρουσίας λίθων στη χοληδόχο κύστη, οι οποίοι είναι οι παρακάτω:
- Ηλικία: Η παρουσία λίθων στη χοληδόχο κύστη είναι πιο συχνή σε άτομα άνω των 40 ετών.
- Φύλο: Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν χολολιθίαση από τους άνδρες.
- Οικογενειακό ιστορικό: Εάν έχετε μέλη της οικογένειας με χολολιθίαση, διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο.
- Παχυσαρκία: Το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης χολόλιθων.
- Διατροφή: Μια διατροφή πλούσια σε λιπαρά και χοληστερίνη αυξάνει τον κίνδυνο.
- Γρήγορη απώλεια βάρους: Η δραστική απώλεια βάρους μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης χολόλιθων.
- Ορισμένες ιατρικές παθήσεις: Ο διαβήτης, η κίρρωση του ήπατος και η νόσος του Crohn αυξάνουν τον κίνδυνο.
- Ορισμένα φάρμακα: Ορισμένα φάρμακα, όπως τα οιστρογόνα και τα φάρμακα για τη μείωση της χοληστερίνης, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο.
Αίτια που Οδηγούν σε Χολολιθίαση
Η πάθηση προκαλείται από μια ανισορροπία στη χημική σύνθεση της χολής. Αυτή η ανισορροπία μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια, όπως:
- Υπερβολική χοληστερίνη στη χολή: Όταν το ήπαρ παράγει περισσότερη χοληστερίνη από ό,τι μπορεί να διαλύσει η χολή, η χοληστερίνη μπορεί να κρυσταλλώσει και να σχηματίσει χολόλιθους.
- Υπερβολική χολερυθρίνη στη χολή: Η χολερυθρίνη είναι ένα προϊόν διάσπασης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Όταν το ήπαρ δεν μπορεί να επεξεργαστεί σωστά τη χολερυθρίνη, μπορεί να συσσωρευτεί στη χολή και να σχηματίσει χολόλιθους.
- Ανεπαρκής εκκένωση της χοληδόχου κύστης: Εάν η χοληδόχος κύστη δεν αδειάζει σωστά, η χολή μπορεί να γίνει πολύ συμπυκνωμένη και να σχηματίσει χολόλιθους.
Διάγνωση & Κλινική Εξέταση για τη Χολολιθίαση
Η διάγνωση γίνεται με υπερηχοτομογραφικό έλεγχο άνω κοιλίας, το οποίο δείχνει το τοίχωμα της χοληδόχου κύστης παχύτερο, ύπαρξη χολόλιθων και πιθανή ύπαρξη περιχολοκυστικού υγρού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί αξονική (CT) ή μαγνητική τομογραφία (MRI) για τη διάγνωση, αν και η εξέταση εκλογής είναι το υπερηχογράφημα.
Θεραπεία & Αποκατάσταση για τη Χολολιθίαση
Η θεραπεία της χολολιθίασης είναι η αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, δηλαδή η χολοκυστεκτομή. Αυτή είναι προτιμότερο να πραγματοποιείται με τη διάγνωση της χολολιθίασης, γιατί οι πιθανές επιπλοκές από τη χολολιθίαση έχουν μεγάλη νοσηρότητα ή/και θνητότητα. Όταν δημιουργηθεί οξεία χολοκυστίτιδα, ο ασθενής πρέπει να εισαχθεί σε νοσοκομείο, όπου παραμένει νηστικός για 2-3 εικοσιτετράωρα και του χορηγείται ενδοφλέβια αγωγή με αντιβιοτικά και υγρά.
Η χολοκυστεκτομή κατόπιν συνιστάται να γίνεται μετά την 6η εβδομάδα, όταν έχει υποχωρήσει η φλεγμονή στην περιοχή. Η πλειοψηφία των χολοκυστεκτομών πραγματοποιούνται λαπαροσκοπικά, με τους ασθενείς να παίρνουν εξιτήριο εντός 24 ωρών. Η ανοικτή χολοκυστεκτομή σπάνια είναι απαραίτητη και γίνεται σε <5% των περιπτώσεων.
Ο Καθηγητής Ευστάθιος Αντωνίου, με εξειδίκευση στη Χειρουργική Χοληφόρων, είναι ο πλέον κατάλληλος γιατρός για την αντιμετώπιση της χολολιθίασης, προσφέροντας εξατομικευμένες λύσεις και αποτελεσματικές τεχνικές θεραπείας.
Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής σε περίπτωση που διαγνωστεί με Χολολιθίαση; (Συμβουλές)
Όταν υπάρξει η διάγνωση της χολολιθίασης:
- Ο ασθενής πρέπει να συμβουλευτεί έμπειρο και εξειδικευμένο χειρουργό.
- Επίσης, ένας ασθενής με οξύ επεισόδιο θα πρέπει να επισκεφτεί εξειδικευμένο γιατρό στη χειρουργική χοληφόρων το συντομότερο δυνατό.
- Εάν αντιμετωπίζει έντονο πόνο στο δεξιό άνω τεταρτημόριο, πυρετό ή αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια, θα πρέπει να αναζητήσει άμεσα ιατρική βοήθεια.
Χρόνια Εμπειρίας
35
Επιτυχημένες Επεμβάσεις
20000
- Διευθυντής Γενικής Χειρουργικής και Μεταμοσχεύσεων κυρίως στο Queen Elizabeth Hospital Princess Diana Birmingham Children Hospital UK
- Επιστημονική Κατάρτιση
- Υπεύθυνη Προσέγγιση
- Πολυετής Εμπειρία
- Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Μοντέλα
- Απόλυτη Επιτυχία Επεμβάσεων
- Εξειδίκευση Στα Πιο Δύσκολα Περιστατικά
Πρόληψη για τη Χολολιθίαση
Υπάρχουν ορισμένα μέτρα που μπορείτε να λάβετε για να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης της χολολιθίασης:
- Διατηρήστε ένα υγιές βάρος: Η απώλεια βάρους, εάν είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου.
- Ακολουθήστε μια υγιεινή διατροφή: Μια διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εμφάνισης πετρών στη χοληδόχο κύστη.
- Αποφύγετε τα λιπαρά τρόφιμα: Περιορίστε την κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, όπως τηγανητά και επεξεργασμένα τρόφιμα.
- Ασκηθείτε τακτικά: Η τακτική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εμφάνισης πετρών στη χοληδόχο κύστη.
- Μην παραλείπετε γεύματα: Η παράλειψη γευμάτων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης πετρών στη χοληδόχο κύστη.
- Εάν έχετε οικογενειακό ιστορικό χολολιθίασης, συζητήστε με το γιατρό σας για τρόπους μείωσης του κινδύνου.
Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των πετρών στη χοληδόχο κύστη μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη σοβαρών επιπλοκών, όπως η οξεία χολοκυστίτιδα (οξεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστης), η χολαγγειίτιδα (φλεγμονή των χοληφόρων) και η παγκρεατίτιδα (φλεγμονή του παγκρέατος).